پس از عشق (۲۰۲۰) – After Love
بعد از فیلم!
رضا حسینی: «پس از عشق» در نگاه اول مانند عنوانش ساده و بی‌ادعا به نظر می‌رسد اما از عنوان انگلیسی آن می‌شود معانی دیگری هم برداشت کرد، مثل «در پی عشق» که خودش دوپهلو است یا «مطابق عشق»؛ و جالب این‌که هر سه عنوان و معادل فارسی – با توجه به داستان و مضامین فیلم – کاملاً درست‌اند.
فیلم مثل عنوانش، هوشمندانه ساخته شده ولی مشکل اصلی‌اش این است که کمی بیش از حد «حساب‌شده» و «به‌روز» به نظر می‌رسد و بر خلاف شخصیت اصلی خود – یک زن انگلیسی ساده به نام جوانا که به خاطر ازدواج با مسلمانی پاکستانی به‌کل تغییر کرده – به هدف و رسانه خود باور قلبی و تمام‌عیار نداشته است؛ به همین دلیل است که فیلم درست مثل شخصیت شوهر، احمد (مردی که زندگی پنهانی هم دارد و از رابطه غیررسمی‌اش با زنی فرانسوی به نام ژنوویو، صاحب پسری است) رفتار کرده و با در نظر گرفتن مصلحت‌های شخصی، دست به گزینش و چینش مصالح داستانی‌اش زده است. در واقع همان رفتار سودجویانه‌ای که در رفتار شوهر احساس می‌شود، در مورد خود فیلم و رندی ساخت آن هم حس می‌شود و اصالت «پس از عشق» را خدشه‌دار می‌کند. پس کسی می‌تواند بگوید که فیلم مثل احمد خیلی زود می‌میرد و فقط بحث‌های مربوط به «پس از فیلم» باقی می‌ماند، از جمله این‌که چه‌گونه می‌توان طبق سلیقه جشنواره‌های پیرو جریان‌های روز اجتماعی فیلم ساخت؟
با تمام این تفاسیر، «پس از عشق» قصه‌اش را می‌گوید و شخصیت اصلی‌اش آن قدر متقاعدکننده هست که تماشاگر بتواند داستان را دنبال کند. دوربین ثابت و کم‌تحرک فیلم هماهنگ با شخصیت جوانا است که آرام حرکت می‌کند و زندگی ساده و کم‌تحرکی دارد. موسیقی هم گرچه کم استفاده شده ولی به‌خوبی مکمل فضاها شده و در خدمت فیلم قرار گرفته است. علیم خان که اولین فیلم بلندش را ساخته، نشان می‌دهد که زبان تصویر را هم بلد است و می‌تواند با عکس‌ها و ترکیب‌بندی تصاویر داستان بگوید، مثل ماجرای پسر جوانا و احمد که در ابتدای فیلم با یک عکس به حضورش اشاره می‌شود و در پایان با نمایش قبرش کنار پدر، سرنوشت و زندگی کوتاهش مشخص می‌شود.
(امتیاز ۷ از ۱۰)