پرویز جاهد

پرویز جاهد

متولد اول مهر ۱۳۴۰ در قائم‌شهر

فارغ‌التحصیل مطالعات فیلم از دانشگاه وست‌مینستر لندن و دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند

فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد سینما از دانشکده سینما و تئاتر تهران

آغاز فعالیت‌های مطبوعاتی داخلی از سال ۱۳۶۶ با مجله‌های آدینه، دنیای سخن و کلک؛ و همکاری با نشریه‌های بسیاری از جمله «فیلم»، فصل‌نامه فارابی، سینما و مردم، شرق، تجربه، جامعه امروز، روزنامه «ایران» و سایت‌های «فینیکس» و «یونیورسال سینما» و…

آغاز فعالیت‌های مطبوعاتی و نقد فیلم در نشریه‌های خارجی از سال ۲۰۰۱ و همکاری با وب‌سایت‌های «بی‌بی‌سی»، «رادیو زمانه» و «یورونیوز»، مجله «سینما-چشم»، وب‌سایت «فیلم اینترنشنال»/ Film International (سردبیر مهمان شماره سینمای مستقل ایران) و وب‌سایت‌های سینمایی «فندور»/ Fandor، «سنسس آو سینما»/ Senses of Cinema و مجله‌های سینمایی «کلوزآپ»/ Close up، «ورتیگو»/ Vertigo، «فایرفلایز»/ Firefiles و…

سردبیر سایت تخصصی «سینما-چشم»/ cine-eye.net

نویسنده کتاب‌های:

نوشتن با دوربین، رو در رو با ابراهیم گلستان (نشر اختران)
از سینماتک پاریس تا کانون فیلم تهران، گفت‌وگو با فرخ غفاری (انتشارات نی)
لئونس و لنا (ترجمه نمایش‌نامه اثر کارل گئورگ بوشنر به همراه تحلیل آثار بوشنر. انتشارات نیلا)
دایرکتوری سینمای جهان: سینمای ایران در دو جلد (ادیتور بخش ایران. انتشارات اینتلکت انگلستان. به زبان انگلیسی)
برگزیده یک قرن موسیقی فیلم (انتشارات آگه)
همچون در یک آینه، دیروز و امروز سینمای ایران (انتشارات افراز)
آندره بازن و نظریه واقع‌گرایی فیلم (انتشارات اختران)
جهان تیره‌وتار بلا تار (مجموعه مقاله، انتشارات ایجاز)
سینمای مستقل جان کاساوتیس (مجموعه مقاله، انتشارات ایجاز)
پازولینی و سینمای شعر (مجموعه مقاله، انتشارات ایجاز)
فرانسوا تروفو، سلطان موج نو (مجموعه مقاله، انتشارات ایجاز)
از میان برگ‌ها (نمایش‌نامه اثر فرانتس زاور کروتس، انتشارات افراز)
این سوی ذهن، آن سوی مردمک (با بهمن مقصودلو، انتشارات نیلا)
سینمای انقلابی ژان‌لوک گدار (مجموعه مقالات)
پسربچه (داستان) تاکشی کیتانو (ترجمه)
مقاله سینمای زیرزمینی ایران در کتاب «Iranian Cinema in a Global Context» (پیتر دِچرنی و بلیک اَت‌وود، انتشارات راتلِج)

کارگردان فیلم‌های:

چکاوک (مستندی درباره ساز سنتور)
علفزار (مستندی درباره نابودی مراتع و جنگل‌ها در ایران)
تعزیه، به روایت دیگر (مستندی درباره ریشه‌های نمایشی و آیینی تعزیه)
روز به‌خیر آقای غفاری (مستندی درباره فرخ غفاری، مورخ و سینماگر)
ماریا؛ قراول ۲۴ساعته صلح (مستندی درباره ماریا گلستیگی، فعال ضدجنگ ایرلندی در لندن)
سلیمان میناسیان: مردی با دوربین فیلم‌برداری (مستندی درباره سلیمان میناسیان، فیلم‌بردار «خانه سیاه است» و «خشت و آینه»)
روز برمی‌آید (فیلم داستانی کوتاه بر مبنای داستانی از محمد قاسم‌زاده)
فال قهوه (فیلم داستانی کوتاه)
مایکل کالور: پرتره یک بازیگر (درباره مایکل کالور، بازیگر برجسته تئاتر و سینما و تلویزیون انگلیس و فعال ضدجنگ)
پیام دیوار (درباره محمد علی، گرافیتی آرتیست آفریقایی‌تبار ساکن برمینگهام انگلستان و فعال ضدجنگ)
گردباد (مستندی درباره سرژ رضوانی، آهنگ‌ساز، نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس، نقاش و بازیگر ایرانی‌تبار فرانسوی و از چهره‌های موج نوی سینمای فرانسه)


فیلم‌های محبوب ایرانی

۱۰ فیلم برتر (بدون ترتیب):

خشت و آینه (ابراهیم گلستان، ۱۳۴۴)، قیصر (مسعود کیمیایی، ۱۳۴۸)، گاو (داریوش مهرجویی، ۱۳۴۸)، چشمه (آربی اُوانسیان، ۱۳۵۱)، تنگسیر (امیر نادری، ۱۳۵۲)، یک اتفاق ساده (سهراب شهیدثالث، ۱۳۵۲)، مرگ یزدگرد (بهرام بیضایی، ۱۳۶۰)، ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، آن ‌سوی آتش (کیانوش عیاری، ۱۳۶۶)، کلوزآپ: نمای نزدیک (عباس کیارستمی، ۱۳۶۸)

و این‌ها (بدون ترتیب):

شب قوزی (فرخ غفاری، ۱۳۴۳)، آرامش در حضور دیگران (ناصر تقوایی، ۱۳۴۹)، رگبار (بهرام بیضایی، ۱۳۵۰)، پستچی (داریوش مهرجویی، ۱۳۵۱)، مغول‌ها (پرویز کیمیاوی، ۱۳۵۲)، طبیعت بی‌جان (سهراب شهیدثالث، ۱۳۵۴)، مادیان (علی ژکان، ۱۳۶۴)، دستفروش (محسن مخملباف، ۱۳۶۵)، درباره الی… (اصغر فرهادی، ۱۳۸۷)، شعله‌ور (حمید نعمت‌الله، ۱۳۹۶)…

 

فیلم‌های محبوب جهانی

۱۰ فیلم برتر (بدون ترتیب):

دزدان دوچرخه (ویتوریو دسیکا، ۱۹۴۸)، اُردِت/ کلام (کارل تئودور درایر، ۱۹۵۵)، جویندگان (جان فورد، ۱۹۵۶)، نازارین (لوئیس بونوئل، ۱۹۵۹)، روکو و برادرانش (لوکینو ویسکونتی، ۱۹۶۰)، ازنفس‌افتاده (ژان‌لوک گدار، ۱۹۶۰)، نور زمستانی (اینگمار برگمان، ۱۹۶۳)، پدرخوانده (فرانسیس فورد کوپولا، ۱۹۷۲)، حرفه: خبرنگار (میکل‌آنجلو آنتونیونی، ۱۹۷۵)، اسب تورین (بلّا تار، ۲۰۱۱)

و این‌ها (بدون ترتیب):

سایه‌ها (جان کاساوتیس، ۱۹۶۰)، باج‌خور (پی‌یر پائولو پازولینی، ۱۹۶۱)، راننده تاکسی (مارتین اسکورسیزی، ۱۹۷۶)، استاکر (آندری تارکوفسکی، ۱۹۷۹)، فارگو (برادران کوئن، ۱۹۹۶)، جاده مالهالند (دیوید لینچ، ۲۰۰۱)، نور خاموش (کارلوس ریگاداس، ۲۰۰۷)، لذت من (سرگئی لوزنیتسا، ۲۰۱۰)، روزی روزگاری در آناتولی (نوری بیلگه جیلان، ۲۰۱۱)، درخت زندگی (ترنس مالیک، ۲۰۱۱)…

 

سریال‌های محبوب ایرانی

بدون ترتیب: اختاپوس (پرویز صیاد، ۱۳۵۰-۵۳)، داستان‌های مولوی (علی حاتمی، ۱۳۵۳)، سمک عیار (محمدرضا اصلانی، باربد طاهری و واروژ کریم‌مسیحی، ۱۳۵۳)، آتش بدون دود (نادر ابراهیمی، ۱۳۵۳-۵۴)، دلیران تنگستان (همایون شهنواز، ۱۳۵۳-۵۴)، سلطان صاحبقران (علی حاتمی، ۱۳۵۴)، دایی‌جان ناپلئون (ناصر تقوایی، ۱۳۵۵)، چنگک (فریبرز صالح، جلال مقدم، محمد متوسلانی، فرخ ساجدی، جواد طاهری و اسحاق نعمان، ۱۳۵۶)، افسانه‌های کهن ایرانی (مروا نبیلی، ملک‌جهان خزاعی و باربد طاهری، ۱۳۵۶-۵۷)، مثل آباد (رضا ژیان، ۱۳۶۰)، سربداران (محمدعلی نجفی، ۱۳۶۲)، سلطان و شبان (داریوش فرهنگ، ۱۳۶۲-۶۳)، کوچک جنگلی (بهروز افخمی، ۱۳۶۶)، هزاردستان (علی حاتمی، ۱۳۶۷)، رعنا (داوود میرباقری، ۱۳۶۷-۶۹)، شاخه طوبی (مهدی علی‌احمدی، ۱۳۶۷-۷۳)، روزی روزگاری (امرالله احمدجو، ۱۳۷۱)، ساعت خوش (مهران مدیری، ۱۳۷۳-۷۴)، سرنخ (کیومرث پوراحمد، ۱۳۷۵)، امام علی (داوود میرباقری، ۱۳۷۵)، شب دهم (حسن فتحی، ۱۳۸۰)، شب‌های برره (مهران مدیری، ۱۳۸۴)، روزگار قریب (کیانوش عیاری، ۱۳۸۶-۸۷)، قسمت‌های اول «پایتخت» (سیروس مقدم، ۱۳۹۰)، دندون طلا (داوود میرباقری، ۱۳۹۴)، شهرزاد (حسن فتحی، ۱۳۹۴-۹۷)…

 

سریال‌های محبوب جهانی

بدون ترتیب: دود اسلحه (۱۹۵۲-۶۱)، منطقه نیمه‌روشن/ توآیلات زون (۱۹۵۹-۶۴)، ویرجینیایی (۱۹۶۲-۷۱)، فراری (۱۹۶۳-۶۷)، پیشتازان فضا/ سفر ستاره‌ای (۱۹۶۶-۶۹)، بالاتر از خطر/ ماموریت غیرممکن (۱۹۶۶-۷۳)، چاپارل (۱۹۶۷-۷۱)، آیرونساید (۱۹۶۷-۷۵)، کلمبو/ ستوان کلمبو (۱۹۶۸-۷۸)، شفت (۱۹۷۳-۷۴)، خانه کوچک/ خانه کوچک در چمنزار (۱۹۷۴-۸۳)، تویین پیکس (۱۹۹۰-۲۰۱۷)، سوپرانوها (۱۹۹۹-۲۰۰۷)، ددوود (۲۰۰۴-۲۰۰۶)، زدن به سیم آخر/ بریکینگ بد (۲۰۰۸-۲۰۱۳)، وگاس (۲۰۱۲-۲۰۱۳)، کارآگاهان حقیقی (۲۰۱۴-۲۰۱۹)، نارکس (۲۰۱۵-۲۰۱۷)، گامبی وزیر (۲۰۲۰)، سیمپسن‌ها (۱۹۸۹-)، رحمت ابدی با مسئولیت محدود/ پرپچوال گریس، ال‌تی‌دی (۲۰۱۹-)…


راه‌های ارتباطی با منتقد

وب‌سایت: cine-eye.net

پست‌های الکترونیکی: parviz.jahed@gmail.com و parviz.jahed@cine-eye.net

نظرات خوانندگان۰
منتقدان فارسی‌زبان
شب
روز