چرنوبیل (2019)

  نوشته‌های منتقدان رضا حسینی: تردیدی نیست که «چرنوبیل»/ Chernobyl از مرز آثار تلویزیونی عبور کرده و به‌واسطه کمال‌گرایی و جاه‌طلبی سازندگانش به یک فیلم بلند درخشان بدل شده است. تفاوت بارز آثار سینمایی با تلویزیونی - خیلی ساده - به اهمیتی برمی‌گردد که اولی به تصویر می‌دهد و دومی - در اغلب موارد - صرفاً به روایت. باز هم اصراری بر مرزبندی نیست و مهم لذت تماشای هر اثری است. بنابراین نگارنده می‌کوشد به بخشی از ظرافت‌های این اثر غنی اشاره کند و در ادامه به این موضوع بپردازد که کریگ مِیزین، نویسنده و خالق «چرنوبیل»، چه‌طور در کنار تمام ویژگی‌های هر اثر سینمایی درخشانی و علاوه بر حفظ یکپارچگی و انسجام اثرش، هر قسمت از سریال کوتاهش را با قالب یک ژانر سینمایی تطبیق داده و کار کرده است... مطالعه نقد کامل   ساسان گلفر: در «چرنوبیل» فاجعه بزرگ‌تر از آن است که بتوان کتمان کرد و با برچسب‌هایی مانند سیاه‌نمایی و هراس‌افکنی آن را پوشاند؛ اما دروغ همچنان به قوت خود باقی مانده و تا امروز به حیات خود ادامه داده است. تک‌گویی شخصیت لگاسف که مانند گفتار روی تصویر به گوش می‌رسد، به خطری اشاره دارد که هر جامعه‌ای ممکن است در مواجهه با پدیده‌ای مانند یک جهنم هسته‌ای یا حتی آلودگی هوا، تخریب محیط زیست، بیماری همه‌گیر، بحران آب یا کمبود غذا به آن دچار شود: «همه ما در خطریم. دلیلش هم پنهان‌کاری‌ها و دروغ‌پردازی‌های ما است. گذاشتیم همین پنهان‌کاری‌ها معرف ما باشد. هر جا حقیقت تلخ بود، دروغ پشت دروغ بافتیم تا آن که اصلاً یادمان برود حقیقتی هم در کار هست… اما برای حقیقت، چه ببینیمش و چه نبینیم، چه بخواهیم ببینیم و چه نخواهیم، خواسته‌ها و نیازهای ما ملاک نیست؛ حکومت‌های ما برایش ملاک نیست؛ ایدئولوژی هم نیست. حقیقت تا آخر دنیا منتظر می‌ماند… و این در نهایت، هدیه چرنوبیل است که من که زمانی از هزینه حقیقت هراس داشتم، حالا فقط می‌پرسم هزینه دروغ چیست؟»... مطالعه نقد کامل   صوفیا نصرالهی: «چرنوبیل» به جای این‌که درگیر پیچش‌های دراماتیک شود و بخواهد تماشاگرش را با قصه‌های جدید شگفت‌زده کند، حواسش پی خلق اتمسفر و فضاست و شخصیت‌هایی که هر کدام به‌نوعی با قضیه چرنوبیل پیوند خورده‌اند. سپس همه چیز پیچیده‌تر می‌شود. پای سیاست وسط می‌آید و مرز میان دروغ و کتمان دروغ و حقیقت. همان اول سریال جمله شاهکاری گفته می‌شود با این مضمون که: «بزرگ‌ترین هزینه دروغ این نیست که شاید ما دروغ را با حقیقت اشتباه بگیریم؛ خطر اصلی این‌جاست که اگر زیاد دروغ بشنویم دیگر قادر نیستیم که اصلا حقیقت را تشخیص بدهیم»... مطالعه نقد کامل