بازی مرکب (2021)

نوشته‌های منتقدان

سحر عصرآزاد: کارگردان برای برقراری پیوندهای دراماتیک بین جهان واقعی (رئال) و جهان بازی، از ابتدا بر نشانه‌های واقع‌گرایی (رئالیسم) در شهری کوچک با جغرافیایی شناسنامه‌دار تأکید کرده است تا با تثبیت چهره شهر، مترو، بازار ماهی‌فروشان، کلانتری، باشگاه اسب‌دوانی، مردم عادی فقیر، پول‌دار، دزد و… نمایندگان جهان واقعی، در جهان بازی برای مخاطب ملموس، باورپذیر و پرداخته شوند تا مرگ، زندگی، گریه و ترس‌های‌شان در طول این بازی مرگبار مخاطب را به واکنش و همراهی وادارد؛ نه این‌که تبدیل شوند به ربات‌هایی بدون شناسنامه و پیشینه و عاجز از تأثیرگذاری… مطالعه نقد کامل

رضا حسینی: «بازی مرکب» از نظر تماتیک هم نشان می‌دهد که رفتار آدم بزرگ‌ها در ادامه همان بازی‌های کودکانه‌شان قرار می‌گیرد؛ منتها چون دیگر بچه نیستند و باید برای گذران زندگی پول دربیاورند، در دل جامعه و با مناسبات دنیای بزرگسالان به جان هم می‌افتند و حتی حاضرند در همان زمین بازی کودکی‌شان یکدیگر را با چاقو بزنند و بکشند تا به پول بیش‌تری برسند. فقط مقیاسِ بازی است که تغییر کرده و در زندگی واقعی، صورت آن پیچیده‌تر شده و به بزرگی یک جامعه است. وگرنه شرط‌بندی روی اسب‌ها یا رفتن به استادیوم‌های ورزشی در واقع نشستن به تماشای پیکار موجودات زنده و هم‌نوعان است و فرصتی برای قمارکردن به منظور «سرگرمی». پس انسان متمدن تنها یک وجه «انسانی» به تفریح‌ها و بازی‌هایش داده است… مطالعه نقد کامل

خشایار سنجری: «بازی مرکب»/ Squid Game تصویری تلخ و شکننده از جامعه طبقاتی کره به نمایش می‌گذارد که با آن‌چه کی‌دراما در این سال‌ها ساخته، تضادی آشکار دارد؛ این تضاد تا جایی پیش می‌رود که به بحث سیاست‌های کلان دو کشور کره شمالی و جنوبی کشیده می‌شود و خالق مجموعه، زمامداران هر دو کشور را در رستگاری مردمان ناتوان معرفی می‌کند؛ گویی حضور در کشوری پرزرق‌وبرق چون کره جنوبی نیز نمی‌تواند ذره‌ای از آلام بشری بکاهد… مطالعه نقد کامل

منوچهر دین‌پرست: «بازی مرکب» جلوه دیگری از نظام‌های سرمایه‌داری و کاپیتالیسم و نظام‌های توتالیتر را نشان می‌دهد که همه چیز را به اقتصاد گره زده‌اند. «بازی مرکب»، بازی جهل و ظلمت است. انسان‌های جاهلی که اسیر انسان‌های عاقل نشده‌اند بلکه اسیر همان‌هایی شده‌اند که این‌ها را به خاک سیاه نشانده و حالا دارند از مرگ‌شان هم برای خود تفریح و بازی جور می‌کنند. دیدن این سریال حتی به یک بار هم می‌ارزد. شاید تکانه دیگری بر ما وارد کند که دنیای‌مان نیز احتمالا در حال حرکت به سوی «بازی مرکب» و جهل است؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم نه یارانه نجات‌مان می‌دهد و نه وعده‌های بانک‌ها و هایپرها… مطالعه نقد کامل

رضا زمانی: گاهی ساده‌سازی مناسبات پیچیده جهان به یک داستان ساده با چند نشانه به‌درستی جواب نمی‌دهد. برای رسیدن به چنین دستاوردی نیاز به شناختی عمیق از درون آدمی و بیرون زندگی او وجود دارد و علاوه بر آن، گوینده باید به ابزار بیان حرف‌هایش تسلط کافی داشته باشد. در صورت نبود اولی، حرف‌های سطحی گوینده به ضرب و زور حضور جلوه‌های تکنیکی بزک می‌شود و در سطح شعار می‌ماند و در صورت عدم حضور دومی، حرف‌های مهم و قابل استناد، جدی گرفته نمی‌شود؛ وای به حال مواقعی که گوینده از هر دو توانایی بی‌بهره باشد. وضعیت «بازی مرکب» به همین دسته سوم تعلق دارد… مطالعه نقد کامل