پادشاه جهاریس تارگرین پس از شصت سال حکومت صلح‌آمیز و دوران رونق پادشاهی‌اش که با پشتوانه ده اژدها میسر شده، به‌ناچار از میان دو فرزندش که از همه شایسته‌ترند، در نهایت بزرگ‌ترین پسرش، شاهزاده ویزریس را به بزرگ‌ترین فرزندش، شاهدخت رینیس ترجیح می‌دهد. داستان اصلی از نهمین سال پادشاهی ویزریس شروع می‌شود، زمانی که او امیدوارانه انتظار می‌کشد تا دومین فرزندش - که مطمئن است پسر خواهد بود - به دنیا بیاید. ویزریس مسابقاتی شوالیه‌ای/گلادیاتوری برای بزرگداشت تولد فرزندش تدارک دیده است، اما اوضاع طبق انتظار پیش نمی‌رود و در همین حال، رفتارهای جنایتکارانه و دیوانه‌وار برادر کوچکش، شاهزاده دیمون تارگرین، او را به گرفتن تصمیم دشواری وادار می‌کند.
امتیازهای منتقدان
ساسان گلفر
حسین معززی‌نیا
میانگین
نوشته‌های منتقدان
ساسان گلفر: از نخستین لحظه‌های قسمت اول و با شنیدن تم‌های آشنای موسیقی رامین جوادی می‌توانیم حدس بزنیم که قرار نیست از فضا و حس‌وحال «بازی تاج‌وتخت» خیلی فاصله بگیریم (تم موسیقی تیتراژ ابتدای «بازی تاج‌وتخت» را در تیتراژ انتهای «خاندان اژدها» می‌شنویم که خود بیانگر نکته ظریفی است) و آن‌چه در ادامه می‌بینیم، حدس‌مان را تأیید می‌کند. طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه دیجیتال بسیار نزدیک به فضای «بازی تاج‌وتخت» است، گرچه در مواردی مانند شکل سریر آهنین تفاوت‌هایی وجود دارد… مطالعه نقد کامل
حسین معززی‌نیا: در ژانر فانتزی از آن‌جا که با آدم‌های واقعی سروکار نداریم، انتخاب بازیگر و طراحی درست صورت و لباس، نقش اساسی در بنا کردن دنیای ویژه اثر دارد و قرار نیست دست کم گرفته شود. هر صورت و پیکری به درد این ژانر نمی‌خورد. چطور می‌شود از انتخاب‌هایی مثل کیت هرینگتن (جان اسنو)، امیلیا کلارک (دنریس) و میسی ویلیامز (آریا) به این ترکیب بازیگران درجه دو رسید؟ «خاندان اژدها» هر جا موفق است از کیسه «بازی تاج‌وتخت» خرج می‌کند… مطالعه نقد کامل
من پادشاه می‌خوام!