رامین نقشه سرقت از همکلاسی دوران کودکی‌اش، نوری، را می‌کشد که حالا یک مرد پولدار مرموز شده است؛ و این تازه آغاز ماجراهایی بی‌رحمانه است.
امتیازهای منتقدان
خشایار سنجری
سحر عصر آزاد
شادی حاجی‌مشهدی
شاهپور شهبازی
فرهاد خالدی‌نیک
میانگین
نوشته‌های منتقدان
خشایار سنجری: سیدی با گریز از فضای شهری و رئالیسم افراطی مرسوم در سینمای ایران و درام‌هایش، جهانی با قواعد متفاوت و یگانه را به تصویر کشیده است؛ دنیایی که اصولش با آن‌چه تحت عنوان منطق روایی در یک فیلم‌ژانر درام-جنایی می‌شناسیم، تفاوت‌های بسیاری دارد… مطالعه نقد کامل
سحر عصرآزاد: شخصیت‌های زن «قورباغه» معدود اما متفاوت و غیرکلیشه‌ای هستند و به همین واسطه است که کفه کیفی حضورشان می‌تواند زاویه نگاه سریال را گسترش دهد و عمق ببخشد. از فرانک (سحر دولتشاهی) تا لیلا (فرشته حسینی) که در بزنگاه‌های حساب‌شده وارد قصه شده و کنشمندی و حضور پیش‌برنده‌ای دارند و با حضوری به اندازه، غافلگیرانه اما به موقع از قصه خارج می‌شوند… مطالعه نقد کامل
شادی حاجی‌مشهدی: برای کسانی که آثار سینمایی روز دنیا را دنبال می‌کنند، «قورباغه» ممکن است اتمسفر آشنا و قابل‌ارجاعی داشته باشد، اما جنسی از جنون و تعلیق در آن وجود دارد که در سریال‌های ایرانی کم‌تر نظیرش را دیده‌ایم و شاید به همین دلیل است که برای مخاطبان جوان‌تر، این غافل‌گیری جنون‌آمیز که در فضایی سرد و مینی‌مال روایت شده، جذابیت دارد. انتخاب درست تعدادی از بازیگران نام‌آشنا و معرفی چهره‌های جوان و تازه‌کار در این عرصه، اتفاق مثبت دیگری است که «قورباغه» را از منظر کشف استعدادهای جدید بازیگری، از سایر آثار موجود متمایز می‌کند… مطالعه نقد کامل
شاهپور شهبازی: «قورباغه» پارادوکس نوسانات پیچیده درون انسان‌هاست؛ بزمِ لعنت‌شده‌ی شرارت‌ها و عصمت‌ها، بختکِ تضادِ واقعیت‌ها و حقیقت‌ها، کابوس تقابل قدرت‌ها و ترس‌ها و ضیافت نفرین‌شده‌ی قورباغه‌ها و ماهی‌ها… مطالعه نقد کامل
فرهاد خالدی‌نیک: با تمام این اوصاف، باید ساخت و نمایش سریال‌های متفاوتی چون «قورباغه» را به فال نیک گرفت؛ سریالی که نه‌تنها مخاطبش را دست‌کم نمی‌گیرد بلکه با ترسیم دنیایی متفاوت و خلق شخصیت‌هایی پیچیده و کنجکاوی‌برانگیز، گامی بزرگ در عرصه سریال‌سازی در ایران محسوب می‌شود؛ سریالی که از منظر اجرایی در زمینه‌های فیلم‌برداری و طراحی صحنه و لباس و حتی جلوه‌های ویژه و موسیقی کم نمی‌گذارد و تلاش می‌کند در ظاهر هم که شده به نمونه‌های موفق جهانی نزدیک شود. (شماره ۱۲۶ ماهنامه «۲۴»، نوروز ۱۴۰۰)