تلخی و شیرینی و شوری و تندی!
محمدعلی خان‌آبادی: معیار مهمی که می‌تواند یک کارگردان را از بقیه همصنفان خود متمایز کند داشتن یک دنیا و لحن شخصی است که گاهی برای رسیدن به آن کارگردان باید تاوان سنگینی بپردازد. کاوه مظاهری در میان کارگردانان نسل جدید از ابتدا به دنبال دستیابی به این ویژگی بود و با شیبی کند و حفظ شرافت و اصالت، مسیر رسیدن به قله را پیمود. مظاهری فعالیت خود را با ساختن چند مستند مجموعه‌ای و بلند مانند «گزارشی درباره مینا» و فیلم‌های کوتاهی مثل «موچین»، «سوسک»، «روتوش» و «شهربازی» آغاز کرد که دو فیلم آخر درخشش زیادی در جشنواره‌های مهم بین‌المللی داشتند و از موفق‌ترین فیلم‌های کوتاه سینمای ایران هستند.
«بوتاکس» در نگاه اول، یک درام خانوادگی به نظر می‌رسد اما در ادامه با فضایی خیال‌گونه و چاشنی طنز و خشونت درآمیخته و به یک کمدی سیاه بدل می‌شود. در واقع «بوتاکس» به غذایی می‌ماند که تلخی و شیرینی و شوری و تندی را با هم دارد و این برای فیلم یک برگ برنده بزرگ است. دو خواهر که یکی از آن‌ها عادی نیست و عقب‌افتاده است با برادر خود در یک خانه باغی زندگی می‌کنند. عماد برادر خانواده مدام خواهرانش را تحقیر می‌کند و به این دلیل در یک موقعیت خاص، خشونتی از آن‌ها سر می‌زند که انتظارش نمی‌رود ولی توجیه‌اش زندگی راحت‌تر هر دو خواهر است. در واقع شباهت اصلی ایده فیلم‌های «روتوش» و «بوتاکس» همین است که در هر دو مرگ یک آدم بی‌فایده به‌واسطه بی‌توجهی نزدیکان مورد آزارش رقم می‌خورد.
«بوتاکس» شخصیت‌پردازی مناسبی دارد و به‌واسطه بازی‌های به‌اندازه و حساب‌شده اغلب بازیگران فیلم، این شخصیت‌ها در ذهن مخاطب ماندگار می‌شوند. بازی‌های سوسن پرور (اکرم)، مهدخت مولایی (آذر) و مرتضی خانجانی (نامزد آذر) دیدنی و دلنشین است. از میان عوامل فنی نمی‌توان از فیلم‌برداری خوب حامد حسینی‌سنگری – که به غنای میزانسن‌های فیلم کمک بسزایی کرده – و همین طور تدوین مثال‌زدنی پویان شعله‌ور و همراهی سپینود ناجیان در نگارش فیلم‌نامه گذشت. کلیت فیلم هم ما را به این نتیجه می‌رساند که کاوه مظاهری با ساخت اولین فیلم بلندش گام محکمی روبه‌جلو برداشته و ما را بیش از پیش کنجکاو آینده‌اش کرده است. سینمای کم‌رمق این سال‌ها واقعاً به فیلم‌سازان خوش‌فکر و مستقلی مثل او نیاز دارد.
(امتیاز ۸ از ۱۰)
بوتاکس (۱۳۹۹) - Botox تلخی و شیرینی و شوری و تندی! محمدعلی خان‌آبادی: معیار مهمی که می‌تواند یک کارگردان را از بقیه همصنفان خود متمایز کند داشتن یک دنیا و لحن شخصی است که گاهی برای رسیدن به آن کارگردان باید تاوان سنگینی بپردازد. کاوه مظاهری در میان کارگردانان نسل جدید از ابتدا به دنبال دستیابی به این ویژگی بود و با شیبی کند و حفظ شرافت و اصالت، مسیر رسیدن به قله را پیمود. مظاهری فعالیت خود را با ساختن چند مستند مجموعه‌ای و بلند مانند «گزارشی درباره مینا» و فیلم‌های کوتاهی مثل «موچین»، «سوسک»، «روتوش» و «شهربازی» آغاز کرد که دو فیلم آخر درخشش زیادی در جشنواره‌های مهم بین‌المللی داشتند و از موفق‌ترین فیلم‌های کوتاه سینمای ایران هستند. «بوتاکس» در نگاه اول، یک درام خانوادگی به نظر می‌رسد اما در ادامه با فضایی خیال‌گونه و چاشنی طنز و خشونت درآمیخته و به یک کمدی سیاه بدل می‌شود. در واقع «بوتاکس» به غذایی می‌ماند که تلخی و شیرینی و شوری و تندی را با هم دارد و این برای فیلم یک برگ برنده بزرگ است. دو خواهر که یکی از آن‌ها عادی نیست و عقب‌افتاده است با برادر خود در یک خانه باغی زندگی می‌کنند. عماد برادر خانواده مدام خواهرانش را تحقیر می‌کند و به این دلیل در یک موقعیت خاص، خشونتی از آن‌ها سر می‌زند که انتظارش نمی‌رود ولی توجیه‌اش زندگی راحت‌تر هر دو خواهر است. در واقع شباهت اصلی ایده فیلم‌های «روتوش» و «بوتاکس» همین است که در هر دو مرگ یک آدم بی‌فایده به‌واسطه بی‌توجهی نزدیکان مورد آزارش رقم می‌خورد. «بوتاکس» شخصیت‌پردازی مناسبی دارد و به‌واسطه بازی‌های به‌اندازه و حساب‌شده اغلب بازیگران فیلم، این شخصیت‌ها در ذهن مخاطب ماندگار می‌شوند. بازی‌های سوسن پرور (اکرم)، مهدخت مولایی (آذر) و مرتضی خانجانی (نامزد آذر) دیدنی و دلنشین است. از میان عوامل فنی نمی‌توان از فیلم‌برداری خوب حامد حسینی‌سنگری - که به غنای میزانسن‌های فیلم کمک بسزایی کرده - و همین طور تدوین مثال‌زدنی پویان شعله‌ور و همراهی سپینود ناجیان در نگارش فیلم‌نامه گذشت. کلیت فیلم هم ما را به این نتیجه می‌رساند که کاوه مظاهری با ساخت اولین فیلم بلندش گام محکمی روبه‌جلو برداشته و ما را بیش از پیش کنجکاو آینده‌اش کرده است. سینمای کم‌رمق این سال‌ها واقعاً به فیلم‌سازان خوش‌فکر و مستقلی مثل او نیاز دارد. (امتیاز ۸ از ۱۰)
بوتاکس – نقد خوانندگان
بوتاکس – نقد خوانندگان
۱۴۰۰-۰۶-۰۷
persiancritics
