نیروان غنی‌پور

نیروان غنی‌پور

متولد هفدهم آبان ۱۳۶۰ در شهر تهران

کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه سوره تهران

آغاز فعالیت‌های مطبوعاتی از سال ۱۳۸۵ با ماهنامه «فیلم»

عضو «انجمن صنفی-کارگری منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی استان تهران» از ۱۳۸۸ تا امروز

همکاری با نشریه‌های متعددی شامل ماهنامه‌های «فیلم»، «فیلم امروز»، «صنعت سینما»، «فیلم‌نگار»، «سینماحقیقت» و «مروارید»، روزنامه‌های «جام جم» و «شرق» و سایت‌های «ماهنامه فیلم»، «پرده سینما»، «پارسی‌گویان»، «سینماسینما» و «ویکی‌سینما»

صاحب امتیاز و مدیر مسئول سایت تحلیلی-خبری دوبلاژ ایران «پارسی‌گویان» تا سال ۱۳۹۵

حضور در جشنواره‌های جهانی برلین (۱۳۹۴) و مانهایم-هایدلبرگ آلمان (۱۳۹۵) به عنوان منتقد و در جشنواره فیلم‌های ایرانی در کلن به عنوان منتقد و کارشناس سینما (۱۳۹۶)

نویسنده کتاب «صدایی در تاریکی: ناصر طهماسب و پنجاه سال حضور در دوبلاژ» (۱۳۹۲)، ترجمۀ کتاب «تاج ظلمت» (اثر لورا کنایدل، ۲۰۱۸؛ از ادبیات فانتزی آلمان، ۱۴۰۰)

تقدیر از نمایش‌نامۀ «ستارۀ خوارزم» در جشنواره نمایش‌نامه‌نویسی اقتباسی «چهارراه» (۱۳۹۹)

مشارکت در تولید برنامه تلویزیونی «سینما ۴» (نوروز ۱۳۸۷)

نویسنده و کارگردان مستند «رازهای شطرنج» (۱۳۸۸)

 

آثار محبوب از سینمای ایران

مادر (علی حاتمی، ۱۳۶۸)، اجاره‌نشین‌ها (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۵)، کندو (فریدون گُله، ۱۳۵۴)، مرگ یزدگرد (بهرام بیضایی، ۱۳۶۰)، گوزن‌ها (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۳)، ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، خانه دوست کجاست؟ (عباس کیارستمی، ۱۳۶۵)، درباره الی (اصغر فرهادی، ۱۳۸۷)، شام آخر (فریدون جیرانی، ۱۳۸۰)، خانۀ پدری (کیانوش عیاری، ۱۳۸۹)

و این‌ها (بدون ترتیب):

تخت جمشید (فریدون رهنما، ۱۳۳۹)، خشت و آینه (ابراهیم گلستان، ۱۳۴۳)، نیش‌دارو (منوچهر انور، ۱۳۴۳)، جام حسنلو (محمدرضا اصلانی، ۱۳۴۶)، اون شب که بارون اومد (کامران شیردل، ۱۳۴۷)، پ مثل پلیکان (پرویز کیمیاوی، ۱۳۵۱)، دایرۀ مینا (داریوش مهرجویی، ۱۳۵۳)، زیر پوست شب (فریدون گُله، ۱۳۵۳)، سوته‌دلان (علی حاتمی، ۱۳۵۶)، حاجی واشنگتن (علی حاتمی، ۱۳۶۱)، باشو غریبه کوچک (بهرام بیضایی، ۱۳۶۴)، هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۸)، پری (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۳)، عروس آتش (خسرو سینایی، ۱۳۷۸)، شب‌های روشن (فرزاد مؤتمن، ۱۳۸۱)، اسب حیوان نجیبی است (رضا کاهانی، ۱۳۸۹)، شمارۀ ۱۷ سهیلا (محمود غفاری، ۱۳۹۵)، شعله‌ور (حمید نعمت‌الله، ۱۳۹۶)، دشت خاموش (احمد بهرامی، ۱۳۹۸)

 

آثار محبوب از سینمای جهان

عصر جدید (چارلی چاپلین، ۱۹۳۶)،‌ نوسفراتو (فردریش ویلهلم مورنا، ۱۹۲۲)، همشهری کین (اورسن ولز، ۱۹۴۱)، سرگیجه (آلفرد هیچکاک، ۱۹۵۸)، ماجرای نیمروز (فرد زینه‌مان، ۱۹۵۲)، آپارتمان (بیلی وایلدر، ۱۹۶۰)، ۲۰۰۱: اُدیسه فضایی (استنلی کوبریک، ۱۹۶۸)، کوایدان (ماساکی کوبایاشی، ۱۹۶۴)، پرواز بر فراز آشیانه فاخته (میلوش فورمن، ۱۹۷۵)، ماتریکس (واچووسکی‌ها، ۱۹۹۹)

و این‌ها (بدون ترتیب):

مرد سوم (کارول رید، ۱۹۴۹)، هفت سامورایی (آکیرا کوروساوا، ۱۹۵۴)، جاده (فدریکو فلینی، ۱۹۵۴)، دوازده مرد خشمگین (سیدنی لومت، ۱۹۵۷)، سریر خون (آکیرا کوروساوا، ۱۹۵۷)، مُهر هفتم (اینگمار برگمان، ۱۹۵۷)، دیروز، امروز و فردا (ویتوریو دسیکا، ۱۹۶۳)، دکتر استرنج‌لاو (استنلی کوبریک، ۱۹۶۴)، هملت (گریگوری کوزینتسف، ۱۹۶۴)، سامورایی (ژان‌پیر ملویل، ۱۹۶۷)، دایره سرخ (ژان‌پیر ملویل، ۱۹۷۰)، پدرخوانده ۱و۲ (فرانسیس فورد کوپولا، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۴)، آرواره‌ها (استیون اسپیلبرگ، ۱۹۷۵)، راننده تاکسی (مارتین اسکورسیزی، ۱۹۷۶)، پیام/ الرساله (مصطفی عقاد، ۱۹۷۶)، استاکر (آندری تارکوفسکی، ۱۹۷۹)، مخمصه (مایکل مان، ۱۹۹۵)، شرکت هیولاها (پیت داکتر و دیوید سیلورمن، ۲۰۰۱)، قهرمان (ژانگ ییمو، ۲۰۰۲)، سه‌گانه «ارباب حلقه‌ها» (پیتر جکسن، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳)، خداحافظ لنین (ولفگانگ بِکِر، ۲۰۰۳)، شوالیه تاریکی (کریستوفر نولان، ۲۰۰۸)…

 

آثار محبوب از تلویزیون ایران

هزاردستان (علی حاتمی، ۱۳۶۷)، دایی‌جان ناپلئون (ناصر تقوایی، ۱۳۵۵)، روزی روزگاری (امرالله احمدجو، ۱۳۷۱)، تهران ۱۱ (مرضیه برومند، ۱۳۷۵)، روزگار قریب (کیانوش عیاری، ۱۳۸۶-۸۷)، شب دهم (حسن فتحی، ۱۳۸۰)…

 

آثار محبوب از تلویزیون‌های جهان

ماجراهای شرلوک هولمز (۱۹۸۴-۱۹۹۴)، زدن به سیم آخر/ بریکینگ بد (۲۰۰۸-۲۰۱۳)، فصل اول «فرار از زندان» (۲۰۰۵-۲۰۱۷)، لبۀ تاریکی (۱۹۸۵)، چرنوبیل (۲۰۱۹)…

نظرات خوانندگان۰
منتقدان فارسی‌زبان
شب
روز