رویا و بابک زوجی جوان هستند که قصد مهاجرت دارند. دو هفته پیش از مهاجرت، رؤیا با دختری بی‌نام‌ونشان مواجه می‌شود. حضور دختر در زندگی آن‌ها به اتفاق‌هایی عجیب منجر، و به‌تدریج هویت رویا دچار دگرگونی می‌شود.
امتیازهای منتقدان
رضا حسینی
خشایار سنجری
آرش عنایتی
صوفیا نصراللهی
سحر عصرآزاد
کیوان کثیریان
سید آریا قریشی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
رضا حسینی: «بی‌رویا» به‌روزترین و سینمایی‌ترین فیلمی بود که در چهلمین جشنواره فجر روی پرده رفت؛ به‌روزترین از این بابت که همسو با جریان‌های سینمایی جهان ساخته شده و توجه ویژه‌ای به جهان زن‌ها و محدودیت‌های‌شان به‌ویژه در این سرزمین دارد؛ و سینمایی‌ترین به لحاظ استفاده از ژانرهایی که در این سینما کم‌تر کسی به آن‌ها توجه دارد، چه برسد به این‌که با استفاده از آن‌ها بتواند فیلمی موفق بسازد. «بی‌رویا» قطعاً در زمان اکران بهتر و بیش‌تر دیده می‌شود و ارزش‌هایش بیش‌تر درک خواهد شد… مطالعه نقد کامل
خشایار سنجری: «بی‌رویا» تجربه‌ای بدیع در سینمای ایران محسوب می‌شود و فیلم‌ساز با پشت‌کردن به سنت ساخت فیلم‌های واقع‌گرای مرسوم در سینمای سال‌های اخیر ایران، دست به تجربه‌ای با حال‌وهوای «جزیره شاتر» و «جاده مالهالند» زده است. سینمای ایران سال‌هاست از فقر در تنوع ژانر رنج می‌برد و تجربه‌هایی چون «بی‌رویا» برای این بدنه‌ی نحیف ژانری، حکم طلا را دارند. فیلم‌سازان جوانی چون وزیرفتری، در کنار پیشگامانی چون شهرام مکری، می‌توانند سینمای ایران را از تجاربی همگام با سینمای جهان بهره‌مند کنند… مطالعه نقد کامل
آرش عنایتی: فیلم، نه یک درام روان‌شناختی و نه فیلمی سوررئال است. داستانِ جابه‌جایی هویت‌هاست گاه از سر دشمنی (در ارتباط با ساره طیبی این نام و کنیه، او را که توسط پدر و برادرش کتمان می‌شود پاک و قربانی جلوه می‌دهد) و گاهی از سر ترس و از برای حفظ است و نه از برای حذف (بابک و پدرِ رویا که جایگزینی برای رویا می‌تراشند)… مطالعه نقد کامل
صوفیا نصراللهی: اولین فیلم آرین وزیردفتری اثر کم‌غلطی است که نکته‌های جالب توجه آن بیش‌تر از نقاط منفی‌اش است؛ فیلمی که همین حالا برداشت‌های متفاوتی از آن شده. بعضی آن را فیلمی درباره دسیسه‌چینی و بازی قدرت می‌دانند و بعضی دیگر به استناد جمله‌های پایانی فیلم در تشریح اسکیزوفرنی ادعا می‌کنند که شخصیت اصلی یعنی رویا بیمار اسکیزوفرنی بوده است؛ اما به نظرم فیلم نشانه‌های اولی را ندارد و به‌وضوح در مورد دوم هم نوشته‌ها اجباری بوده است. این فیلمی ماورالطبیعی در مایه آثار استیون کینگ است که فضایی وهم‌آلود و گه‌گاه عناصری از ژانر وحشت در خودش دارد و در این فضا موفق می‌شود لحن آثار این ژانر را به‌درستی خلق کند… مطالعه نقد کامل
سحر عصرآزاد: «بی‌رویا» درامی روان‌شناختی-معمایی با محوریت به چالش کشیده شدن هویت یک زن است که به‌تدریج به کلیت جهان پیرامونش بسط می‌یابد اما تا تبدیل شدن به یک فیلم تامل‌برانگیز فاصله دارد. آرین وزیردفتری پس از ساخت فیلم‌های کوتاه موفق همچون «مثل بچه آدم» و «هنوز نه»، اولین فیلم بلند سینمایی خود را بر اساس فیلم‌نامه‌ای از خودش کارگردانی کرده است. «بی‌رویا» تم محوری آشنا و تکرارشونده‌ای از آثار کوتاه فیلم‌ساز را محور قرار داده که همان بحران هویت و چالش‌های برآمده از آن است… مطالعه نقد کامل
کیوان کثیریان: چه ایده جسورانه و جذابی! و البته ایده‌های جذاب و جاه‌طلبانه، همیشه دشوارتر و خطرناک‌ترند. داستان‌هایی که قرارست منطق رئالیستی را بشکنند، دشواری مضاعف دارند. چنین فیلم‌هایی ناچارند منطق خود را با همه مختصات و جزییاتش به مخاطب بباورانند… مطالعه نقد کامل
سید آریا قریشی: فیلم در نیم ساعت ابتدایی‌اش معمایی به نظر می‌رسد، در لحظاتی حال‌وهوایی از فیلم‌های ترسناک ماورایی پیدا می‌کند و در ادامه به یک سایکودرام تبدیل می‌شود. نتیجه، فیلمی است که نه این است و نه آن، بلکه اثری است با دست‌های خالی که نه می‌تواند معمایش را ادامه دهد و نه سایکودرام باورپذیر و قدرتمندی بسازد. بنابراین با روایتی کش‌آمده و میان‌تهی روبه‌روییم که دستش خیلی پیش از رسیدن به نقطه پایانی رو می‌شود. به بیان دیگر، می‌توان چنین گفت که «بی‌رویا» فیلمی در مورد مفهوم هویت است که خود، هویتش را فراموش می‌کند… مطالعه نقد کامل