وِنِم: بگذار کارنیج پدیدار شود (2021)

  نوشته‌های منتقدان رضا حسینی: «ونم:‌ بگذار کارنیج پدیدار شود» قطعاً از آن دنباله‌هایی است که از قسمت اول بهتر است؛ حتی با این‌که جلوه‌های ویژه خیلی زیادی دارد که احتمالاً بیش‌تر مورد پسند جوان‌ترهاست. با وجود این، مگر می‌شود تام هاردی، وودی هارلسن و میشل ویلیامز بازیگران اصلی فیلمی باشند و سینمادوستان کنجکاو دیدن آن نشوند؟ حتی اگر یک فیلم ابرقهرمانی باشد؛ آن هم در روزگاری که ساخت این فیلم‌ها تنها دغدغه استودیوها شده است و برخی به جایی رسیده‌اند که حال‌شان از دیدن هر ابرقهرمانی بد می‌شود؛ و با توجه به نقشه راه «جهان سینمایی مارول»، به این زودی نمی‌توان به رهایی از دست ابرقهرمان‌های استودیویی امیدوار بود؛ اما در این میان، می‌توان گاهی وقت‌ها از فیلم‌های بهتری که ساخته می‌شوند - مثل همین دنباله - لذت برد؛ فیلمی که به‌مراتب بهتر از مثلاً «شانگ-چی و افسانه ده حلقه» است که منتقدان غربی دوباره به خاطر توجه به اقلیت‌ها (به‌خصوص که اولین قهرمان آسیایی مارول را دارد) چنان ازش تعریف کرده‌اند که انگار یک فیلم ابرقهرمانی کاملاً متفاوت و جدید است... مطالعه نقد کامل