ورای سکوت (1396)

  نوشته‌های منتقدان محمد جلیلوند: «ورای سکوت» با توجه به قصه‌اش که در بخش کوچکی از یک خانه می‌گذرد، دکوپاژ سختی داشته و قاب‌های درخشانی دارد که بخشی از آن مدیون حضور مسعود سلامی در مقام مدیر فیلم‌برداری است. حضور بازیگران سرشناس سینمای ایران در فیلم‌های کوتاه، اتفاق فوق‌العاده‌ای است که می‌تواند نور بیش‌تری روی این بخش از سینما انداخته و مخاطبان بیش‌تری را به سمت آن بکشاند... مطالعه نقد کامل   رضا حسینی: فیلم کوتاه «ورای سکوت»/ The Sounds Beyond Silence آن قدر ساده به نظر می‌رسد که تماشاگر به‌راحتی ممکن است بدون توجه به ایده‌ها و ظرافت‌های متعددش، آن را به خاطر ایده مرکزی و کلیت داستانی‌اش، فیلمی «خوب» توصیف کند که «ارزش یک بار دیدن» را دارد و از کنارش بگذرد یا اصلاً بگوید: «خب که چی!»؛ غافل از این‌که در پس این سادگی و ایده اصلی، هنرمندی‌ها و پیچیدگی‌های درخوری پنهان است که پی‌بردن به آن‌ها فیلم را به‌یادماندنی می‌کند... مطالعه نقد کامل   سحر عصرآزاد: مهتاب کرامتی با تکیه بر تجربه‌های سینمایی خود به عنوان تک پرسوناژ فیلم، آشفتگی‌های شبانه این زن را بدون کلام و دیالوگ در کوتاه‌ترین زمان منعکس می‌کند. رفت‌وبرگشت‌های او بین تختخواب و منبع صداهایی که در سرش تشدید می‌شوند، به مدد قاب‌بندی‌های ماهرانه مسعود سلامی و مانور هوشمندانه روی صداهای مختلف (که نقش مهمی در این درام کوتاه دارند)، هنر جهانگیر میرشکاری و آریا میرشکاری، روندی رو به اوج را طراحی می‌کنند که در نهایت با قطع همه اصوات بیرونی و رسیدن به تک صدای درونی زن به پایان می‌رسد؛ یک پایان‌بندی استعاری که می‌تواند مخاطب را به مفهومی عمیق‌تر نزدیک کند... مطالعه نقد کامل