رهایی از شاوشنک (۱۹۹۴)
رهایی از شاوشنک (۱۹۹۴)

رهایی از شاوشنک (1994)

نامزد هفت جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم، فیلم‌نامه اقتباسی، بازیگر مرد اصلی (مورگان فریمن) و فیلم‌برداری
کارگردان : فرانک دارابونت
فیلم‌نامه‌نویس: فرانک دارابونت بر اساس رمان «ریتا هِیوورث و رهایی از شاوشنک» اثر استیون کینگ
بازیگران: تیم رابینز، مورگان فریمن، باب گانتن، ویلیام سدلر، کلنسی براون، جیمز ویت‌مور، جفری دی‌مان و...
سایر عوامل: راجر دیکِنز (مدیر فیلم‌برداری)، ریچارد فرانسیس-بروس (تدوینگر)، تامس نیومن (آهنگ‌ساز)
ژانر : درام
محصول : ایالات متحده
زبان : انگلیسی
مدت زمان : 142 دقیقه
خلاصه داستان :

دو زندان در گذر سال‌ها رفیق می‌شوند و پس از رسیدن به آرامش، در نهایت رستگاری و رهایی از زندان را هم تجربه می‌کنند.

  نوشته‌های منتقدان سحر عصرآزاد: «رهایی از شاوشنک» نگاهی آسیب‌شناسانه به وضعیت زندان، زندانی و رابطه زندانی و زندانبان در ایالات متحده آمریکا در طول دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۸۰ دارد. مؤلفه‌های مشترکی که در «مسیر سبز» هم تکرار شد و منجر به بسط مفاهیم اخلاقی، انسانی، اعتقادی و حتی سوررئال در روابط آدم‌های محصور در زندان شد؛ اعم از زندانی و زندانبان که انگار دو روی سکه زندگی اجباری در قید حصار محسوب می‌شوند. فرانک دارابونت به تَبَع استیون کینگ در «رهایی از شاوشنک» زیرمتن اثر خود را به کالبدشکافی مفهوم امید و کاربردی بودن یا نبودن آن در زندگی انسان اختصاص داده است و برای رسیدن به یک پاسخ مشخص، درام را مبتنی بر قشری قرار می‌دهد که مجبور به ادامه حیات در زندان هستند؛ خواه به عنوان زندانی خواه به عنوان زندانبان. طبعاً وجود یا فقدان امید در چنین قشری می‌تواند اثرگذاری خود را به شکلی موجز و ملموس مورد توجه قرار دهد... مطالعه نقد کامل

امتیازهای منتقدان

سحر عصرآزاد

میانگین

۱۰۰ bigtheme

 

نوشته‌های منتقدان

سحر عصرآزاد: «رهایی از شاوشنک» نگاهی آسیب‌شناسانه به وضعیت زندان، زندانی و رابطه زندانی و زندانبان در ایالات متحده آمریکا در طول دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۸۰ دارد. مؤلفه‌های مشترکی که در «مسیر سبز» هم تکرار شد و منجر به بسط مفاهیم اخلاقی، انسانی، اعتقادی و حتی سوررئال در روابط آدم‌های محصور در زندان شد؛ اعم از زندانی و زندانبان که انگار دو روی سکه زندگی اجباری در قید حصار محسوب می‌شوند. فرانک دارابونت به تَبَع استیون کینگ در «رهایی از شاوشنک» زیرمتن اثر خود را به کالبدشکافی مفهوم امید و کاربردی بودن یا نبودن آن در زندگی انسان اختصاص داده است و برای رسیدن به یک پاسخ مشخص، درام را مبتنی بر قشری قرار می‌دهد که مجبور به ادامه حیات در زندان هستند؛ خواه به عنوان زندانی خواه به عنوان زندانبان. طبعاً وجود یا فقدان امید در چنین قشری می‌تواند اثرگذاری خود را به شکلی موجز و ملموس مورد توجه قرار دهد… مطالعه نقد کامل

نظرات خوانندگان۰
منتقدان فارسی‌زبان
شب
روز