تعطیلات ساحلی زنی میانسال وقتی تیره‌وتار می‌شود که او رویارویی با مشکلاتی از گذشته‌اش را در پیش می‌گیرد.
امتیازهای منتقدان
سحر عصرآزاد
ساسان گلفر
صوفیا نصراللهی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
سحر عصرآزاد: عروسکی که یادآور کودکی تلخ و ناکرده‌ای است که از لدا دریغ شده و او هم در سیری باطل از دخترانش دریغ کرده و حالا به مثابه همان کِرمی که از دهان عروسک بیرون می‌زند، سر باز کرده و راهی برای برون‌ریزی پیدا می‌کند تا به‌نوعی این زن-مادر را وامدار الگوی گذشتگانش در جایگاهی منصفانه به تصویر بکشد. به همین واسطه است که می‌توان فیلم را زنجیره‌ای از مادرانگی‌های ناکام از مادر لدا تا لدا، نینا و حتی النا (برای عروسکش) دانست که قرارست شاخک‌های مخاطب را به چالش‌های مادرانی از نسل‌های مختلف در جهان واقعی و مجازی حساس کرده و در انتها شمایل قدیس‌گونه و غیرواقعی مادر را بشکند… مطالعه نقد کامل
ساسان گلفر: سواحل مدیترانه بهشت گردشگری است، به‌خصوص برای نوع خاصی از گردشگران امریکایی و اروپایی که از حضور در داستان‌های دلهره‌آور یا درام‌های روان‌شناختی یا حتی کمدی‌های جنایی و فیلم‌های اقتباسی از آن‌ها لذت می‌برند. بعضی‌شان مثلاً در رمان «روشنایی روز» اریک امبلر (۱۹۰۹-۱۹۹۸) انگلیسی که بعد به فیلم «توپکاپی» (ژول داسن، ۱۹۶۴) تبدیل شد، برای تفریح نقشه سرقت می‌کشند؛ بعضی در سواحل ایتالیا خودشان را یک نفر دیگر جا می‌زنند تا از رمان پاتریشا های‌اسمیت (۱۹۲۱-۱۹۹۵) انگلیسی سر درآورند و به آلن دلون «ظهر ارغوانی» (رنه کلمان، ۱۹۶۰) یا مت دیمن «آقای ریپلی بااستعداد» (آنتونی مینگلا، ۱۹۹۹) تبدیل شوند؛ برخی دیگر در «دوچهره ژانویه»ی خانم های‌اسمیت و فیلم‌هایی که ولفگانگ استورش در سال ۱۹۸۶ یا حسین امینی در سال ۲۰۱۴ ساختند، در سواحل یونان دست به کلاهبرداری و قتل می‌زنند یا در رمان «هشتمین خواهر» رابرت داگونی آمریکایی در سواحل یونان به دنبال راه فرار می‌گردند و بالاخره بعضی دیگر هم هستند که در رمان «دختر گم‌شده» الن فرانته ایتالیایی یا همین فیلم مگی جیلنهال، بازیگر آمریکایی، شوخی‌شوخی محض تفریح و حتی عروسک‌بازی خود را به هچل می‌اندازند… مطالعه نقد کامل
صوفیا نصراللهی: زنانگی و مادرانگی را عموما دو ویژگی متناقض با هم در نظر می‌گیرند که پربیراه هم نیست. در شرایطی که زنانگی نگاهی غریزی برای به چشم آمدن است، مادرانگی غریزه‌ای مبتنی بر فداکاری است. فیلم مگی جیلنهال می‌خواهد این دو ویژگی زنانه را روبه‌روی هم بگذارد و از دشواری‌های تعادل برقرار کردن بین آن‌ها بگوید اما در نهایت چیزی بیش‌تر از همین دو جمله برای گفتن ندارد و زاویه دید جدیدی به ماجرا اضافه نمی‌کند… مطالعه نقد کامل