ویلیام تِل قمارباز که سابقاً سرباز بوده با مرد جوانی همراه می‌شود تا هر دو از دشمنی مشترک انتقام بگیرند.
امتیازهای منتقدان
ساسان گلفر
صوفیا نصرالهی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
ساسان گلفر: شریدر در این فیلم نیز مانند آثار قبلی خود ناچار شده برای بیان درونیات شخصیت‌های خود بر خلاف آن‌چه درباره سبک استعلایی گفته، از مکاتب مختلف بهره بگیرد و از جمله از شیوه‌های اکسپرسیونیستی استفاده کند که یک نمونه چشمگیر آن، استفاده از لنزی خاص و احتمالاً مرکب از دو عدسی فیش‌آی دستکاری‌شده در سکانس‌های کابوس است. در عین حال، شریدر در مورد حذف نقاط اوج یا پرهیز از نمایش مستقیم کنش‌های اصلی به استاد و مراد خود، یاسوجیرو ازو پایبند مانده؛ اما شیوه‌ای که در پیش گرفته است، باعث شده میان تماشاگر عام و تماشاگر خاص فیلم اختلاف نظر شدید به وجود بیاید. بسیاری از تماشاگران عام، این فیلم را خسته‌کننده و بی‌اوج و فرود و در عین حال بسیار عبوس ارزیابی می‌کنند، در حالی که منتقدان و تماشاگران آشنا به نمونه‌های تاریخی سینما یا به‌اصطلاح فیلم‌های هنری یا جشنواره‌ای احتمالاً به این فیلم علاقه‌مند خواهند شد و استقبال منتقدان سینمایی با امتیازهای بالایی که به «ورق‌شمار» داده‌اند، مؤید این نظر است… مطالعه نقد کامل
صوفیا نصرالهی: پل شریدر در دو فیلم آخرش «ورق‌شمار» و «فرست ریفورمد» به اوج بلوغ خودش در کارگردانی رسیده است. دو فیلم همچنان همان پیرنگ محبوب شریدر را دارند: مردانی که به آخر خط می‌رسند؛ مردانی که در جامعه به هر دلیلی تنها هستند. البته قهرمان «فرست ریفورمد» کشیش است و از این منظر که او فردی پذیرفته‌شده و حتی قابل احترام در اجتماع است با ویل، ضدقهرمان «ورق‌شمار» تفاوت دارد اما هر دوی آن‌ها آدم‌هایی تنها و منزوی هستند و پدر تالر حتی به لحاظ ایمان به زندگی از جایی به بعد دچار شک و شبهه‌ای می‌شود که به نظر می‌رسد عدم تجانس او با جامعه اطرافش حتی از ویلیام «ورق‌شمار» هم بیش‌تر است… مطالعه نقد کامل