گورکن (1398)

  نوشته‌های منتقدان شادی حاجی‌مشهدی: «گورکن» تجربه متفاوتی از یک فیلم‌ساز تیزبین است که رویکردی حرفه‌ای را دنبال می‌کند. به نظر می‌رسد که ملایی پس از تجربه موفق «کوپال»، در فیلم تازه‌اش قصه‌گویی را جدی‌تر گرفته و سینما را از زوایای شخصی‌تری دنبال می‌کند تا بیش‌تر به سبک و لحن خاص خود نزدیک شود. در «گورکن» هارمونی بصری و آوایی اهمیت دارد و سعی شده تا در کنار تناسب نما و دیالوگ‌، از موسیقی و آمبیانس محیطی نیز به درستی استفاده شود (صدای ملودی ویولون به جای زنگ موبایل)... مطالعه نقد کامل   خشایار سنجری: «گورکن» فیلمی پیرنگ‌محور است که در آن رویدادها، شخصیت‌ها را وادار به واکنش می‌کنند. در چنین ساختاری، کاظم ملایی آگاهانه، استفاده از پیچش داستانی را به بهره‌گیری از چرخش داستانی ترجیح داده است. در چرخش داستانی، به مقدمه‌چینی و آماده‌سازی برای فرارسیدن نقطه چرخش نیاز داریم و نشانه‌ای از غافلگیری در ساختار متکی بر چرخش داستانی دیده نمی‌شود. این آماده‌سازی‌ها نیاز به شخصیت‌هایی دارد که با کنش‌های خود قصه را پیش ببرند نه این‌که مقهور رویدادها باشند و صرفا پس از بروز فاجعه درگیر واکنش شوند... مطالعه نقد کامل   رضا حسینی: لحن «گورکن» هم یکدست نیست؛ به عنوان مثال، فیلم با عنوان‌بندی‌ای آغاز می‌شود که از فونت اسامی بازیگران و عوامل آن تا رنگ‌ولعاب تصویر و موسیقی‌اش، همه نوید فیلمی مفرح و حتی کودکانه را می‌دهند ولی «گورکن» اگر هم درباره وضعیت بچه‌های طلاق باشد، فیلمی تلخ است از مصایب مادری که باید همه امور زندگی‌اش را رتق و فتق کند... مطالعه نقد کامل