بدون قرار قبلی (1400)

  نوشته‌های منتقدان گلاره محمدی: قطعاً بخشی از موفقیت فیلم در زمینه شخصیت‌پردازی و باورپذیری شخصیت‌هایش مرهون نویسندگان فیلم‌نامه (فرهاد توحیدی و مهدی تراب‌بیگی) و کتابی از مصطفی مستور بوده که فیلم‌نامه بر اساس آن نوشته شده است. به‌علاوه، شعیبی پخته‌تر از گذشته تسلط خود در کارگردانی را به رخ می‌کشد و با هدایت اجزای مختلف فیلم، ساختاری واحد و هماهنگ را به نمایش می‌گذارد. موسیقی مسعود سخاوت‌دوست که هویت کل اثر از آن الهام می‌گیرد و قاب‌بندی‌های محمد حدادی که زیبا و چشم‌نوازند و طراحی صحنه کیوان مقدم با تاکید بر جزییاتی که کارکرد دراماتیک دارند... مطالعه نقد کامل   سید رضا صائمی: «بدون قرار قبلی» در واقع نوعی دعوت به خویشتن‌شناسی از منظر ملی و مذهبی است که بدون هیاهو و آرام صورت می‌گیرد؛ فیلمی که شبیه به خود کارگردان است: آرام و متین که می‌توانی با او مخالف باشی، اما نمی‌توانی دوستش نداشته باشی. (شماره ۲۸۱۶۳ روزنامه «اطلاعات»، سه‌شنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۱)   منوچهر دین‌پرست: مخاطب درگیر جنسی از معنویت می‌شود که می‌تواند آن را هضم کند. بهروز شعیبی سعی کرده اتمسفری از جنس مذهب و سنت ایرانی بسازد، اما باورپذیری این جنس در سینما فاصله زیادی با آن‌چه دارد که در باورهای عمومی مطرح می‌شود... مطالعه نقد کامل   فرهاد خالدی‌نیک: «بدون قرار قبلی» ظاهرا از همه عوامل لازم برای تبدیل شدن به فیلمی جالب توجه و قابل تامل برخودار است. فیلم‌نامه‌اش را فرهاد توحیدی، یکی از بهترین فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران، با الهام از داستانی از مصطفی مستور نوشته است و آن را بهروز شعیبی کارگردانی کرده که به گواه ساخته‌های قبلی‌اش، کارگردانی کاربلد است. بازیگران اصلی فیلم، شناخته‌شده و امتحان‌پس‌داده هستند و از همه مهم‌تر، به مضمونی می‌پردازد که در واقع پاسخی است به اظهار نظرهای عجیبی که این روزها باب شده است؛ در شرایطی که خیلی‌ها معتقدند کسانی که نمی‌توانند در ایران زندگی کنند، بهتر است ترک دیار کنند، «بدون قرار قبلی» پیشنهاد بازگشت به اصل، وطن، ریشه و خاک می‌دهد. (شماره ۱۱۰۰ روزنامه «کارگزاران سازندگی ایران»، پنج‌شنبه ۲۱ بهمن ۱۴۰۰)    صوفیا نصراللهی: بیش از یک دهه پیش رسول صدرعاملی سه‌گانه‌ای درباره مشهد و امام رضا ساخت. قسمت اول آن با بازی خسرو شکیبایی و عزت‌الله انتظامی که اصلا تله‌فیلم بود؛ اما با وجود تصاویر ضعیفش، حداقلی از روابط میان شخصیت‌ها درآمده بود که تماشاگر را پای فیلم نگه می‌داشت و گرمای بازی شکیبایی و انتظامی جبران میزانسن‌های تلویزیونی را می‌کرد. فیلم دوم «هر شب تنهایی» با بازی لیلا حاتمی و حامد بهداد که به لحاظ دراماتیک اثر جذابی بود و نمونه موفق فیلمی که سفارشی ساخته شده اما تاثیر خودش را به‌درستی روی تماشاگر می‌گذارد. «بدون قرار قبلی» حتی به نیمی از جذابیت‌های آن فیلم‌ها هم نمی‌رسد. اگر صدرعاملی بلد بود فیلم سفارشی‌اش را جوری بسازد که در نهایت شخصیت‌ها و قصه یا حتی شده تک سکانسی یاد تماشاگر بماند، شعیبی «بدون قرار قبلی» را جوری ساخته است که دائم سفارشی بودنش توی صورت‌تان بخورد... مطالعه نقد کامل