نوجوانان مجرمی که در زندان به‌سر می‌برند با همراهی چند مربی تئاتر برای بیان داستان زندگی‌شان تصمیم به اجرای یک نمایش می‌گیرند. وقتی قرار می‌شود یک روز برای اجرای نمایش از زندان خارج شوند، برخی تصمیم می‌گیرند فرار کنند.
امتیازهای منتقدان
سحر عصرآزاد
عزیزالله حاجی‌مشهدی
رضا حسینی
سید آریا قریشی
سید رضا صائمی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
سحر عصرآزاد: فیلم‌ساز با هوشمندی از عوامل حرفه‌ای سینما برای ارتقا سطح این مستند بهره برده است، مثلاً از مرتضی پورصمدی فیلم‌بردار که قاب‌های منحصربه‌فردی خلق کرده یا آرش زاهدی‌اصل تدوینگر که ریتمی پرتنش و متناسب با سوژه محوری را برای اثر به ارمغان آورده است. با وجود این، دستاورد مهم‌تر «خط باریک قرمز» را باید پیگیری تأسیس اولین مدرسه سایکودرام در ایران دانست که با توجه به روند علمی طراحی‌شده در فیلم و هویتمندی این شیوه درمانی که در فیلم به تصویر درآمده، می‌تواند درخشان و کاربردی باشد… مطالعه نقد کامل
عزیزالله حاجی‌مشهدی: این فیلم مستند ظرفیت‌های مشترک موجود در هنرها و علوم و فنون مختلف برای درمان و بهبود شرایط بزهکاران را به‌خوبی نشان می‌دهد و می‌گوید که هنر نمایش می‌تواند شانه به شانه روان‌شناسی، در ایجاد دگرگونی‌های سودمند در رفتار نوجوانان بزهکار حرکت کند و آن‌ها را با فاصله یک خط باریک قرمز، با زندگی سالم و هم‌زیستی دور از تنش با سایر افراد جامعه، آشتی دهد… مطالعه نقد کامل
رضا حسینی: «خط باریک قرمز» به‌خوبی نشان می‌دهد که هنر و هنرمندان چه‌طور می‌توانند جوانانی را که جامعه از آن‌ها هیولا ساخته، تغییر دهند و دوباره درک زیبایی و احساس را به آن‌ها بازگردانند… مطالعه نقد کامل
سید آریا قریشی: فرزاد خوشدست تمایلی به این نداشته است که به سبکِ «سینمای مستقیم»، تا حد امکان ناظری بی‌طرف بوده و واقعیت را صادقانه و مستقیم ضبط کند؛ در عوض آشکارا سعی می‌کند یک سازمان‌دهنده باشد. بنابراین در «خط باریک قرمز» با سیر طبیعی رخ‌دادن وقایع روبه‌رو نیستیم بلکه تعاملی را دنبال می‌کنیم که میان سازندگان اثر و واقعیت (یا از جنبه‌ای دیگر، میان «آن‌چه هست» و «آن‌چه می‌تواند باشد») ایجاد می‌شود. پس ما فقط کنجکاو دانستن سرنوشت تئاتر در حالِ تمرین نیستیم بلکه، در درجه اول، در پی یافتن پاسخ این پرسش هستیم که آیا نمایش‌درمانیِ مد نظر خوشدست می‌تواند تغییری شگرف در زندگی این نوجوانان ایجاد کند یا نه. (شماره ۱۸ فصل‌نامه «سینماحقیقت، پاییز ۱۳۹۹)
سید رضا صائمی: «خط باریک قرمز» دو مولفه مهم دارد. یکی روایت آسیب‌شناسی نوجوانان بزهکار و مواجهه روان‌شناختی با آن‌ها و پیچیدگی‌های رفتاری‌شان، و دیگری اثبات ضرورت و کارکردهای تئاتردرمانی و توجه جدی‌تر به سایکودرام. فرزاد خوشدست در «خط باریک قرمز» ما را با خوانشی متفاوت از نوجوانان مجرم و دنیای درونی آن‌ها آشنا می‌کند؛ نگاهی که در نهایت تلاش می‌کند مجرم را به منجی خود بدل کند؛ این‌که چه‌گونه می‌توان و باید با نوجوانان بزهکار رفتار کرد که از آن‌ها به عنوان افراد خلاف‌کار، انسانی خلاق تربیت کرد… مطالعه نقد کامل