مادری تنها و مردی متاهل با این آگاهی وارد رابطه می‌شوند که فقط نیازهای جنسی خود را برطرف کنند؛ و به همین خاطر توافق می‌کنند که رابطه‌شان آینده‌ای ندارد. با وجود این، هر روز بیش‌تر از قبل مجذوب یکدیگر می‌شوند.
امتیازهای منتقدان
مریم ایران‌نژاد
علی احسانی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
مریم ایران‌نژاد: رویارویی با «دیگری» همواره ما را با لایه‌هایی از هستی خودمان و جهان آشنا می‌کند که گاه، تا قبل از آن، حتی از وجودش هم آگاه نبوده‌ایم. ما با دیگری است که بالقوه‌های خود را آشکار و بالفعل می‌سازیم. هرچه دیگریِ ما بزرگ‌تر و شگفت‌انگیزتر باشد، احتمال آشکارگی‌های شگفت‌تر در ما بیش‌تر می‌شود. حال اگر ما با این دیگری در رابطه‌ای دوستانه یا عاشقانه باشیم، تأثیر عمیق‌تری بر ما خواهد داشت. همچنین «دیگری» مانند آینه‌ای در برابر ماست که هم بازتاب‌کنندۀ بخشی از «خود» ما خواهد بود و هم بازتابانندۀ چیزی که می‌توانیم به آن بدل شویم. حقایقی که بر ما آشکار می‌شوند، تنها اطلاعاتی بیهوده یا لزوما خوب و سودمند نیستند، بلکه می‌توانند «زیبایی» را هم بر ما آشکار کنند. بنابراین رویارویی با دیگری یا خوب و سودمند است و می‌تواند نیازها و علایق ما را ارضا کند، یا «زیبا»ست و برای کنجکاویِ ما پاداش و برای جهان پوچ و تاریک ما، معنا و نور… مطالعه نقد کامل
علی احسانی: امانوئل موره زاویه دید هوشمندانه‌ای را در اثرش لحاظ کرده است که شاید برای برخی یادآور آثار کلاسیک باشد. در اکثر زمان فیلم هر دو شخصیت در قاب حضور دارند و به‌ندرت نمای بسته و جداگانه‌ای از زن و مرد داستان می‌بینیم. زمانی هم که شخصیت سومی وارد مناسبات این دو می‌شود کارگردان زاویه نگاهش را تغییر نمی‌دهد و به واقع ما هیچ نمای نقطه‌نظری از دو قهرمان فیلم نسبت به شخصیت‌های دیگر نداریم… مطالعه نقد کامل