شیرینی‌فروش (1399)

  نوشته‌های منتقدان سحر عصرآزاد: جذاب‌ترین بخش مستند، پیوند و روان بودن روایت فیلم‌ساز از دل یک پژوهش طولانی است که باعث شده «شیرینی‌فروش» بر بستری نرم و لغزان جاری شده و واجد طنزی کنترل‌شده باشد که دُز و شیرینی آن حفظ می‌شود. همان طور که تصنیف قدیمی «شیرینی‌فروشم» به‌اندازه و به‌جا در دل مستند جای گرفته و مانع از افتادن کار به دام هجو می‌شود؛ همان طور که اشاره به فریب‌ها و تقلب‌های برخی قنادان با نمونه‌های مصداقی، به وجود مرام‌نامه در قنادی‌های قدیمی پیوند می‌خورد که این شعار قدیمی را احیا می‌کند: «حفظ کیفیت بزرگ‌ترین تبلیغ است»... مطالعه نقد کامل   منوچهر دین‌پرست: کارگردان از زیاده‌گویی پرهیز و تمام تلاشش را برای جذب مخاطب به داستان خود کرده است. او صدای نمکینی را به عنوان گفتار متن با تصاویری از پخت شیرینی همراه کرده که به یکی از نقاط قوت این مستند کوتاه بدل شده است. روایت داستان‌هایی درباره چگونگی اختصاص شیرینی به درباریان و ثروتمندان، قاچاق شیرینی ‌در دوره‌ای به خاطر قحطی، ورود شیرینی‌های جدید به‌واسطه ارامنه، اکراینی‌ها و روس‌ها به ایران، می‌تواند دهان مخاطبی را که تا به حال گاتاها، پروکیای سیب و آلبالو یا حتی پیراشکی خورده شیرین‌تر کند. همین طور ماجرای شکست ناپلئون بناپارت از روس‌ها که منجر به پخت شیرینی‌ای به نام ناپلئونی شد نیز برای علاقه‌مندان جذابیت دارد... مطالعه نقد کامل