فیزیک‌دانی که در حال کار روی فرضیه‌ای درباره پایان جهان است، با زنی حامله ملاقات می‌کند که او هم می‌خواهد به بشریت خدمت کند.
امتیازهای منتقدان
خشایار سنجری
سحر عصرآزاد
منوچهر دین‌پرست
صوفیا نصراللهی
لاله عالم
میانگین
نوشته‌های منتقدان
خشایار سنجری: عاشقانه‌های بسیاری در طول عمر سینمای ایران و جهان ساخته و دیده شده‌اند و هر یک به‌نوعی مخاطب را با خود همراه کرده‌اند. بعضی با آمیختن عشق به تراژدی، بیننده را غرق در احساسات و سوز و گداز می‌کنند، برخی با بهره‌گیری از کمدی، عاشقانه‌هایی مفرح و امیدبخش ارائه می‌کنند و… در این میان، جنس بعضی عاشقانه‌ها، از نوع متعارفی نیست که در الگوهای رایج دیده و شنیده‌ایم؛ گویی حال‌وهوای عاشق و معشوق با فضای ذهنی مخاطبی که با سینمای بدنه آشناست همخوانی ندارد. از این نوع عاشقانه‌ها شاید به تعداد انگشتان یک دست داشته باشیم. نمونه‌های ایرانی‌اش را در فیلم‌هایی چون «در دنیای تو ساعت چند است؟» یا «چیزهایی هست که نمی‌دانی» دیده‌ایم؛ فیلم‌هایی که عاشق و معشوق برای نیل به وصال، به در و دیوار نمی‌کوبند. شهرت عشق‌شان دهان‌ها را پر نمی‌کند. شور جوانی در تمایلات‌شان دیده نمی‌شود. گویی عشقی است که الزاما با وصال گره نخورده است… مطالعه نقد کامل
سحر عصرآزاد: سومین فیلم سینمایی آیدا پناهنده پس از «ناهید» و «اسرافیل» بر اساس فیلم‌نامه‌ای از او و ارسلان امیری شکل گرفته است و همچنان با محوریت زنان پیش می‌رود؛ با این تفاوت که این بار قهرمان زن بر مرز میان زمین و آسمان، و واقعیت و خیال، بندبازی ظریفی دارد. همین ویژگی شخصیتی است که تعریف شخصیت تی‌تی را سهل و ممتنع می‌کند: دیوانه، مالیخولیایی، شعبده‌باز یا یک پری زمینی؟ او هیچ‌کدام از این‌ها نیست اما نشانه‌هایی از هر یک را به همراه دارد و در عین حال زمینی است و در پی نجات بشریت! پرداختن به این سویه‌های نامتعارف در کنار هم و باورپذیری شخصیت بر بستر این تعاریف، قطعاً چالش‌برانگیزترین وجه فیلم‌نامه و فیلم «تی‌تی» بوده که نویسندگان و فیلم‌ساز به بهترین وجه از عهده آن برآمده‌اند… مطالعه نقد کامل
منوچهر دین‌پرست: «تی تی» در کارنامه کارگردانش یک اثر روبه جلوست و آیدا پناهنده توانسته مسیر «اسرافیل» و «ناهید» را به درستی ادامه دهد و یک فیلم زنانه قدرتمند بسازد؛ اثری که تنها یک شخصیت زن دارد و همین تک شخصیت به تنهایی می‌تواند حال وهوای فیلم را به تصاحب خود درآورد. پناهنده به انبوه شخصیت‌های رنگین نیازی ندارد تا داستانش را پیش ببرد و حرفش را بزند. او با خلق زنانی که می‌توانند از پس زندگی خود برآیند و حرفی برای گفتن دارند، درونمایه فیلم را سامان بخشیده است… مطالعه نقد کامل
صوفیا نصراللهی: می‌گویند تی‌تی خل‌وچل است اما واقعیت این‌جاست که در عین سادگی زنی به‌شدت قدرتمند است که با طبیعت همراه و همگام است. او تنها شخصیت کامل فیلم است و مردان کنارش اتفاقا آدم‌هایی هستند که زندگی بلد نیستند و در زندگی‌شان نقصی دارند. فیلم با نمایی از دست تی‌تی آغاز می‌شود که با نور خورشید بازی می‌کند. همین نشانه‌ای است که چه‌طور تی‌تی از جهان اطرافش، از نور خورشید و جزییات لذت می‌برد. آشنایی او با ابراهیم همان اول اتفاق می‌افتد. چه چیزی در ابراهیم وجود دارد که تی‌تی را به سمت او جلب می‌کند؟ به گمانم آن بادکنک قرمز که با روحیه ساده دوست‌داشتنی تی‌تی همخوانی دارد. تی‌تی از دیدن مردی که یک دوچرخه رنگی و یک بادکنک قرمز در دستش دارد لذت می‌برد… مطالعه نقد کامل
لاله عالم: «تی‌تی» بازیگران مطرحی دارد، داستان فیلم جالب است و فیلم‌برداری هم قابل‌توجه، و تماشاگر قاب‌های زیبایی از دریا و طبیعت شمال کشور می‌بیند. این فیلم چهارمین تجربه فیلم‌سازی کارگردانش هم هست اما چنان که باید تاثیرگذار نیست. شاید یکی از دلایلش این باشد که با تمام تلاشی که بازیگران در ایفای نقش خود داشته‌اند، شخصیت‌ها در حد تیپ باقی مانده‌اند و نتوانسته‌اند ویژگی خاصی به آن اضافه کنند… مطالعه نقد کامل