درخت گلابی (1376)

  نوشته‌های منتقدان ناصر صفاریان: یادگار کودکی‌اش که درخت گلابی به‌جا مانده از آن روزها بود هم مثل خود او شده بود، بی‌بار و در انتهای راه. هر کاری توانسته بود برای مردم انجام داده بود، ولی حالا می‌دانست که برای این مردم، هیچ کاری نباید کرد. همه چیز را رها کرد و رفت زیر همان درخت گلابی نشست. هر چه بود، مثل خودش بود؛ و حالا در آخر خط، تنها مونس او یک تکه چوب بود. یک تکه چوب... مطالعه نقد کامل