و عشق آسان نمود اول...
امتیازهای منتقدان
فرهاد خالدی‌نیک
خشایار سنجری
کیوان کثیریان
سید آریا قریشی
صوفیا نصراللهی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
فرهاد خالدی‌نیک: میرکریمی قصه تکراری و کلیشه‌ای حضور جوان ساده‌دل روستایی در دل پایتخت شلوغ، پرهیاهو و لبریز از آدم‌های دورو و دغل‌باز را روایت می‌کند. رسول ابراهیم‌پور همچون آقای هالو، خام و اسیر توطئه‌های مرد و زنی می‌شود که از همان ابتدا او را به چشم یک طعمه می‌بینند. سادگی مفرط رسول که به ساده‌لوحی پهلو می‌زند، چنان است که حتی به دیده‌ها و شنیده‌هایش در پروژه تعاونی مسکن آموزش‌وپرورش نیز اعتنا نمی‌کند و پینوکیووار همان راهی را می‌رود که گربه نره و روباه مکار قصه انتظار دارند. در چنین شرایطی این مخاطب است که جلوتر از شخصیت اول فیلم حرکت می‌کند و بلافاصله با دیدن نشانه‌هایی نظیر دادگاه مجرمان اقتصادی یا افتتاح حساب در بانک، به سرنوشت شخصیت پی می‌برد. (شماره ۱۰۹۹ روزنامه «سازندگی» چهارشنبه بیستم بهمن ۱۴۰۰)
خشایار سنجری: رضا میرکریمی در کارنامه فیلم‌سازی‌اش، به موضوع‌های متفاوتی پرداخته است؛ از شکاف بین نسل‌ها تا اختلاف‌های درون‌خانوادگی و… اما پرداختن به اخلاق در جامعه امروز ایران، در تمام آثار او رگه‌هایی از خود بروز می‌دهد؛ گویی کنش‌های اخلاقی انسان برای میرکریمی دغدغه‌ای مهم محسوب می‌شود. در دایره فکری میرکریمی در «نگهبان شب»، طبقه ضعیف جامعه (از نظر اقتصادی) از طبقات بالادستی بیزار نیست. شکاف طبقاتی عمیقی وجود دارد اما این شکاف عمیق، آکنده از نفرت و خشم نیست. خبری از طغیان این طبقه نیز شنیده نمی‌شود. کرامت انسانی هنوز در هویت این طبقه موج می‌زند. می‌خواهد کریم «آواز گنجشک‌ها» باشد یا رحیم «قهرمان» یا رسول «نگهبان شب»!… مطالعه نقد کامل
کیوان کثیریان: میرکریمی از معدود فیلم‌سازان فعال سینمای ایران است که جهان مخصوص به خودش را دارد با تمام مختصات مشخص و قابل شناسایی‌اش. جهان‌بینی دارد، می‌تواند درباره نگاهش به زندگی حرف بزند و فیلم بسازد. فیلم نمی‌سازد که فقط یک عنوان به کمیت کارنامه‌اش اضافه شود. هنوز یک فیلم‌ساز خلاق و رهاست که می‌شود امیدوار بود فیلم خوب بسازد. اخلاق و شرافت آدم‌ها هنوز در فیلم‌هایش ارزش محسوب می‌شوند. او هنوز هم بلد است آدم اصیل و ناب خلق کند. عشقِ تمیز و جذاب بسازد… مطالعه نقد کامل
سید آریا قریشی: الگوی کلی تازه‌ترین فیلم رضا میرکریمی، به‌سرعت فیلم تحسین‌شده دیگری از او را به یاد می‌آورد. در «زیر نور ماه» هم با جوان ساده و سردوگرم‌نچشیده‌ای روبه‌رو بودیم که وارد فضایی پیچیده‌تر از درک معصومانه‌اش از زندگی می‌شد. انتخاب چنین الگویی، در سال ۱۴۰۰ به دو دلیل خطرناک‌تر از دو دهه قبل است: یکی به‌دلیل رشد جریانی سینمایی که عنوان «اجتماعی» به آن الصاق شده و کم‌کم قواعد تصویری خود (از جمله چرک و کثیف نمایاندن همه‌چیز) را یافته، و دیگری تغییر شرایط جامعه در طول این دو دهه؛ اما فیلم با یک خطر دیگر هم روبه‌رو است: تقلیل شخصیت‌ها به دو تیپ کلی فقیر و ثروتمند و غفلت از پرورش هویت فردی هر کدام (مشکلی که بسیاری از آثار موسوم به اجتماعیِ سینمای ایران در دهه ۱۳۹۰ با آن مواجه شده‌اند)… مطالعه نقد کامل
صوفیا نصراللهی: آخرین اثر رضا میرکریمی از دو جهت فیلم عصبانی‌کننده‌ای است. چه به لحاظ فرامتنی آن را بررسی کنید و چه به لحاظ تکنیکی در هر دو صورت فیلم نمره قبولی نمی‌گیرد و از فیلم‌هایی که میرکریمی در ابتدای کارنامه‌اش ساخته به‌مراتب عقب‌مانده‌تر است و یک عقب‌گرد بزرگ برای او به شمار می‌رود. اگر ساخته شدن فیلم‌هایی مثل «زیر نور ماه» یا «خیلی دور، خیلی نزدیک» نوید فیلم‌سازی را می‌داد که به چیزی اعتقاد داشت و می‌توانست در راستای اعتقاداتش فیلم‌هایی صادقانه با کارگردانی خوب بسازد، «نگهبان شب» فیلمی است که حتی نمی‌توانید کشف کنید کارگردانش به چه چیزی معتقد است… مطالعه نقد کامل