مینا زن جوانی است که تصمیم گرفته به دانشگاه برود و در رشته چهره‌پردازی تحصیل کند؛ اما همین موضوع به اختلاف او با شوهرش منجر شده است. به همین دلیل مجبور است از همسرش جدا شود. طبق رسم محلی، بچه متعلق به پدر است. پس او تصمیم دیگری هم می‌گیرد؛ این‌که برای شوهرش زنی را انتخاب کند که می‌تواند نامادری مناسبی برای پسرش باشد؛ ولی شوهرش تصمیم دیگری دارد.
امتیازهای منتقدان
سحر عصرآزاد
رضا حسینی
میانگین
نوشته‌های منتقدان
سحر عصرآزاد: جعفر نجفی مستند جدیدش را از زاویه نگاه مقابل «آشو» آغاز می‌کند؛ به این مفهوم که در آن فیلم از نگاه این پسربچه عشایر به جایگاه دختر-زن در این قوم اشاره‌ای گذرا و آمیخته به طنز می‌شد که در واکنش آشو به بازیگر شدن دخترخاله‌اش و… نمایان بود. به این واسطه می‌توان «چهره‌پرداز» را به‌نوعی آینده زندگی احتمالی آشو و دخترخاله‌اش هم دانست که حالا مرد، گل‌محمد، به چوپانی و گله‌داری مشغول است و زن، مینا، به جای بازیگری می‌خواهد هنر چهره‌پردازی یا به قول شوهر، آرایشگری را در دانشگاه ادامه بدهد و همین تصمیم عامل بروز اختلافات آن‌هاست… مطالعه نقد کامل
رضا حسینی: سینمادوستان جدی یا پیگیران سینمای مستند ایران، جعفر نجفی را با فیلم دیدنی و پر از شور و رویای «آشو» (۱۳۹۸) می‌شناسند؛ فیلمی سی دقیقه‌ای که داستان یک پسرک روستایی عاشق سینما را روایت می‌کند و در اوج موفقیت‌های بین‌المللی‌اش، جایزه بهترین مستند بخش رقابتی «کودکان و مستندها»ی ایدفا ۲۰۱۹ را برنده شد. نجفی در «چهره‌پرداز» هم به سراغ سوژه‌ای مشابه رفته که این بار زن جوان خانه‌داری است که اتفاقی به چهره‌پردازی سینما علاقه‌مند شده است. این فیلم هم در عرصه جهانی موفق بوده و مثلاً جایزه فیپرشی بخش رقابتی «اولین ظهور» جشنواره ایدفا ۲۰۲۱ را برنده شده است. با وجود این، «چهره‌پرداز» نمی‌تواند به انرژی و اصالت «آشو» دست پیدا کند که دلیل اصلی‌اش سوژه بزرگسالی است که مقابل دوربین – حتی در بازآفرینی موقعیت‌های زندگی خودش – تصنعی به نظر می‌رسد… مطالعه نقد کامل