روشنایی‌های شهر (1931)

  نوشته‌های منتقدان پرویز جاهد: «روشنایی‌های شهر» با تاکید بر عنصر بینایی، فیلمی درباره دیدن است؛ این‌که چه‌گونه دیدن ما برگرفته از ایدئولوژی ماست؛ این‌که مرد بورژوای مستی که چارلی او را از خودکشی منصرف کرده و نجات داده، تنها در حالت مستی چاپلین را به‌جا می‌آورد به این خاطر است که ذهن ایدئولوژیک او در حالت مستی فعال نیست اما وقتی به هوش می‌آید، ایدئولوژی او نیز فعال می‌شود و فاصله طبقاتی خود را با چارلی حفظ می‌کند... مطالعه نقد کامل